مانند بسیاری از سالات مربوط به تربیت فرزند ، پاسخ مشخصی برای همه وجود ندارد. برای تصمیم گیری در چه سنی خواهر و برادرهای شما باید اتاق های خود را داشته باشند ، باید چندین جنبه متفاوت از روابط آنها و همچنین سن ، شخصیت آنها و اینکه آیا آنها از جنس یکسان یا مخالف هستند را در نظر بگیرید.
اتاق خواب های جداگانه مثبت است
برخی از دلایل متداول والدین برای داشتن اتاق خواب جداگانه در کودکان عبارتند از:
- درگیری شخصیت های خواهر و برادر
- وقتی بچه ها فضای مخصوص به خود را دارند بهتر می خوابند.
- کودکان به مکانی نیاز دارند که بتواند با آنها تماس بگیرد.
- آنها فرزندی با مشکلات جسمی یا روحی دارند که باید تنها باشد.
به طور کلی ، دختران و پسران وقتی به سن رسیدند که حیا اهمیت پیدا می کند ، باید اتاق خواب جداگانه داشته باشند. در ابتدا ، نیاز آنها به حریم خصوصی با تغییر در مناطق جداگانه یا در زمان های مختلف برطرف می شود. با این حال ، تا رسیدن به سن بلوغ ، نیاز به حریم خصوصی و فضا باید رعایت و تأمین شود.
اگر بچه ها از جنس یکسانی هستند ، اتاق مشترک بودن تا زمانی که هر دو کودک از انجام این کار راحت باشند ، بسیار خوب است. اگر فرزندان شما نزدیک هستند و احساس راحتی می کنند که فضا و دارایی های خود را به اشتراک بگذارند ، اشتراک یک اتاق می تواند پیوندی ایجاد کند که تا آخر عمر باقی بماند ، بنابراین تخت خواب دو طبقه کودکان می تواند گزینه ایده آل باشد. با این حال ، معمولاً یک یا هر دو کودک در نهایت تمایل خود را برای فضای خود ابراز می کنند. به اشتراک گذاری اسباب بازی ها ، به ویژه اگر تفاوت سنی بیش از چند سال وجود داشته باشد ، می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. کودک بزرگتر ممکن است دوست نداشته باشد خواهر یا برادر کوچکترش "با وسایلشان درگیر شود".
موانع داشتن اتاق خواب جداگانه
گاهی اوقات خواهر و برادرها در برابر حرکت به فضاهای جداگانه خود مقاومت می کنند. اگر چنین شد ، یکی از موارد زیر را امتحان کنید:
- با ایجاد دو فضا برای فرزندان خود شروع کنید ، یکی برای خوابیدن و دیگری برای بازی و سایر فعالیتها.
- اگر تغییر لباسها انگیزه اتاقهای جداگانه است ، سعی کنید آنها را در اتاقهای مختلف یا در زمانهای مختلف تعویض کنید.
یک یا دو شب در هفته - شاید کل آخر هفته - فرصتی برای یک "خواب شب" خواهر و برادر باشد که در همان اتاق بمانند.
اگر فضایی برای جدا کردن فرزندان خود ندارید ، می توانید برای هر کودک منطقه ای خاص برای نگهداری لباس ها و اسباب بازی های خود ایجاد کنید. از طرف دیگر ، یک دیوار با قفسه های کتاب از کف تا سقف یا پرده ای ایجاد کنید تا اتاق را به دو قسمت کاملاً مجزا تقسیم کنید. وقتی زمان آن فرا می رسد که فرزندان شما اتاقهای جداگانه داشته باشند:
- مزایای داشتن فضای شخصی را برای فرزندان خود توضیح دهید.
- بر نیاز به زمان خواب و حریم خصوصی متفاوت تأکید کنید.
- تا آنجا که ممکن است سعی کنید هر کودک برای مطالعه ، بازی و سرگرمی به هر چیزی که نیاز دارد دسترسی داشته باشد.
- اتاق هر کودک را به مکانی خاص تبدیل کنید که نشان دهنده شخصیت و علایق او باشد.
کودکان از نظر قانونی باید در چه سنی اتاق خود را داشته باشند؟
در حالی که غیرقانونی نیست ، NSPCC توصیه می کند که دختران و پسران بالای 10 سال اتاق خواب خود را داشته باشند. حتی اگر خواهر و برادر یا خواهر و برادر ناتنی باشند. قانونی وجود دارد که حکم می کند که اگر کودکان بالای 10 سال ، از جنس مخالف ، در یک اتاق مشترک باشند ، این می تواند شلوغی تلقی شود و باید اتاق مخصوص خود را داشته باشند. به طور کلی ، قوانین مربوط به شلوغی بیشتر مربوط به مسکن اجاره ای یا خانه هایی است که متعلق به یک انجمن مسکن است زیرا آنها قوانینی را برای جلوگیری از زندگی بیش از حد افراد در یک خانه در نظر گرفته اند.
تصمیم گیری
هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا فرزندان شما باید در یک اتاق مشترک باشند ، از عقل سلیم استفاده کنید. رفتار آنها را با یکدیگر رعایت کنید. هر از گاهی در مورد احساس آنها در مورد اشتراک یک اتاق صحبت کنید. با ارتباط محبت آمیز و آگاهی از روابط خواهر و برادر آنها می توانید تصمیمی بگیرید که با آن شما و فرزندانتان احساس راحتی کنید.
اگر به دنبال مبلمان مناسب اتاق خواب کودکان هستید ، مطمئن شوید که طیف وسیعی از تختخواب ، تشک و راه حل های ذخیره سازی کودکان برای فروش ما را مشاهده کرده اید.
