دکوراسیون اتاق خواب

آنچه در مورد رفلکس ریشه در نوزادان باید بدانید

یکشنبه 02/7/30 , 5:27 ع • amin mirzakhani • نظر

آنچه در مورد رفلکس ریشه در نوزادان باید بدانید

هنگامی که نوزاد شما در نهایت رحم را ترک می کند و به دنیای بیرون می رسد، برای هر دوی شما چیزهای زیادی لازم است. خوشبختانه، نوزادان دارای چند مهارت ذاتی هستند که به آنها کمک می کند تا در محیط جدید خود حرکت کنند. بسیاری از این مهارت ها یا رفلکس ها در دوران بارداری ایجاد می شوند و بلافاصله پس از تولد آماده استفاده هستند.

یکی از این غرایز به عنوان رفلکس ریشه زایی شناخته می شود که به کودک شما در انجام یک کار فوق العاده مهم کمک می کند: پیدا کردن غذای خود. در اینجا، ما بیشتر در مورد رفلکس ریشه‌زایی، زمانی که ایجاد می‌شود، نحوه همراهی آن با رفلکس مکیدن ، و زمانی که بهتر است با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی تماس بگیرید، توضیح خواهیم داد.

رفلکس ریشه زایی نوزاد به منظور کمک به آنها برای یافتن و چسباندن نوک پستان یا شیشه شیر در طول تغذیه در هفته های اولیه زندگی وجود دارد. مانند سایر رفلکس ها، این رفتار غیرارادی است و بخشی از رشد کودک شما است.

Dawnita Wicks، RN، IBCLC، مشاور شیردهی در Emulait توضیح می دهد: "رفلکس ریشه زایی به غریزه ای برای نوزادان اشاره دارد که سر خود را بچرخانند و دهان خود را در پاسخ به لمس یا تحریک روی گونه یا دهان خود باز کنند." یک مکانیسم زنده ماندن برای نوزادان است.

رفلکس ریشه زایی کودک شما به طور طبیعی رخ می دهد، اما می توانید خودتان نیز آن را فعال کنید. ربکا آگی، مشاور شیردهی مستقر در لس آنجلس، ربکا آگی، MS، مشاور شیردهی مستقر در لس آنجلس، موسس Best ، توضیح می‌دهد: «وقتی گونه یا دهان یک نوزاد گرسنه را نوازش می‌کنید، ممکن است سر خود را به سمت دست شما بچرخاند و دهان خود را باز کند و به دنبال سینه یا شیشه شیر بگردد. Milk LA و عضو هیئت بازبینی کارشناسان والدین . آگی اضافه می کند که ریشه زایی هم برای بقا و هم برای رشد ضروری است، زیرا به نوزادان کمک می کند سینه یا شیشه شیر را پیدا کنند و تغذیه را شروع کنند.

رفلکس ریشه چه زمانی ایجاد می شود؟

از آنجایی که رفلکس ریشه زایی یک پاسخ اولیه است، در بدو تولد ایجاد می شود. به خاطر داشته باشید که فرقی نمی‌کند که شیر می‌دهید یا با شیشه شیر می‌دهید ، رفلکس ریشه‌زایی در هر صورت در کودک شما وجود خواهد داشت.

ویکس می‌گوید: «رفلکس با لمس یا تحریک گونه یا دهان، بدون توجه به اینکه [غذای کودک شما] از سینه یا شیشه شیر می‌آید، تحریک می‌شود». رفلکس ریشه زایی به هدایت نوزاد به سمت منبع شیر کمک می کند.

مدت زمان رفلکس ریشه در نوزادان چقدر است؟

ریشه زایی یک رفلکس نوزادی است که از بدو تولد شروع می شود و حدود سه تا چهار ماه طول می کشد. 1 همانطور که Wicks توضیح می‌دهد، در ماه‌های اولیه زندگی کودک ، تغذیه او توسط این رفلکس ریشه‌دار پشتیبانی می‌شود، که به اطمینان از برقراری قفل و تامین شیر کمک می‌کند. در این مدت، سیستم عصبی و عضلانی نوزاد شما به بلوغ خود ادامه می دهد.

در ماه سوم یا چهارم، آن رفلکس‌های اولیه از بین می‌روند و نوزاد شما از آنچه Wicks «اراده و مهارت» می‌نامد برای مدیریت تغذیه استفاده می‌کند. نوزادان یاد می گیرند که دیگر نیازی به جست و جوی نوک پستان ندارند و به طور منظم به آنها شیر داده می شود. اگر گرسنه نباشند حتی ممکن است از سینه یا شیشه شیر دور شوند.

نشانه های دیگر کودک شما گرسنه است

علاوه بر توجه به رفلکس ریشه زایی، علائم دیگری نیز وجود دارد که می تواند نشان دهنده گرسنگی کودک شما باشد:

رفلکس دست به دهان : به عنوان یک علامت اولیه گرسنگی، نوزادان ممکن است دست های خود را به سمت دهان خود ببرند و شروع به مکیدن کنند.
دهان یا زدن لب‌ها : نوزادان ممکن است حرکات تکراری را با دهان خود نشان دهند، مانند لیسیدن یا مکیدن لب‌ها یا انجام حرکات مکیدن.
نویز کردن : نوزادان همچنین ممکن است به سینه یا شیشه شیر نوک بزنند و سعی کنند نوک سینه را پیدا کنند و شروع به تغذیه کنند. ویکس می افزاید که ممکن است نوزادانی را ببینید که در حال ریشه زدن یا بیهوشی روی بینی یا چانه سایر مراقبان به دنبال غذا هستند.
آگی خاطرنشان می کند: گریه کردن : این یک علامت مرحله بعدی است که اغلب به این معنی است که نشانه های قبلی گرسنگی نادیده گرفته شده است. ویکس می‌افزاید: «فریاد مرتبط با غذا دادن، صدای «نا» را در خود دارد. "این یک گریه متمایز است و هنگامی که آن را بشنوید، احتمالا همیشه آن را تشخیص خواهید داد."

علاوه بر رفلکس ریشه زایی، نوزاد شما یک رفلکس مکیدن نیز ایجاد می کند که به تغذیه نیز کمک می کند. اما یک تفاوت اساسی بین این دو وجود دارد - رفلکس ریشه‌زایی به کودک شما کمک می‌کند تا شیردهی را شروع کند ، در حالی که رفلکس مکیدن به او کمک می‌کند شیر را ترشح کند . به عبارت دیگر، کودک شما از رفلکس ریشه زایی خود برای یافتن نوک پستان استفاده می کند. هنگامی که نوک پستان سقف دهان آنها را لمس می کند، آنها به طور خودکار شروع به مکیدن می کنند تا شیر دریافت کنند.

علت قوس کمر در نوزادان چیست؟

پنج شنبه 02/7/27 , 2:35 ع • amin mirzakhani • نظر

برای والدینی که برای اولین بار به دنیا می آیند، نوزادان ممکن است یک راز بزرگ به نظر برسند، به خصوص زمانی که آنها کار عجیبی مانند قوس دادن به پشت خود انجام می دهند. اگرچه نسبتاً رایج است، اما این حرکت کوچک ممکن است به نظر برسد که نوزاد شما مضطرب یا درد دارد. و در حالی که ممکن است چنین باشد، در واقع دلایل احتمالی زیادی وجود دارد که باعث می‌شود نوزادان کمر خود را قوس‌دار کنند – اکثر آنها کاملاً خوش‌خیم هستند.

به خواندن ادامه دهید تا برخی از علل رایج قوس کمر، از گاز و رفلاکس گرفته تا رشد مهارت های حرکتی را بیاموزید . ما همچنین در مورد اینکه در مورد قوس کمر در نوزادان چه باید کرد صحبت می کنیم.

آیا قوس کمر در نوزادان طبیعی است؟

جان اس میپول، MD ، پزشک مراقبت های اولیه در مرکز پزشکی بوستون و دانشیار اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون، می گوید: می توانید در میان کارهای زیبا اما عجیب و غریب بی شماری که نوزادان انجام می دهند، قوس پشت را ثبت کنید، و این معمولا بسیار طبیعی است .

او می‌گوید: «کودکان ممکن است زمانی که در حالت عادی اما بلند هستند، پشت خود را قوس داده، سر و نیم تنه خود را دراز کنند.» این شامل گریه ، هیجان، تعجب یا کشش ماهیچه‌های خود می‌شود. میپل، نوزادان ممکن است هنگام تغذیه، حرکت در حین خواب، واکنش به یک موقعیت یا بدون هیچ دلیل روشنی، کمر خود را قوس کنند.

اگر کودکتان کمر خود را قوس داد، به طور معمول نیازی به نگرانی نیست. اما درک دلیل پشت حرکت می تواند شما را به سلامت و رفاه کلی آنها راهنمایی کند. در اینجا چند دلیل متداول وجود دارد که باعث می شود نوزادان کمر خود را قوس دهند.

گاز و رفلاکس

اگر متوجه شدید که کودک شما بعد از شیر دادن به پشت خود قوس می دهد، گاز یا ریفلاکس مقصر احتمالی آن است. دکتر میپل خاطرنشان می کند که ناراحتی ناشی از رفلاکس اسید ممکن است با کشش و حرکت در اطراف تسکین یابد. او می افزاید: «به طور مشابه، یبوست یا گاز ممکن است باعث شود نوزادان در حالی که سعی می کنند منبع ناراحتی خود را بیرون برانند، کمر خود را قوس کنند.

به گفته آن ماری توهی، MD، مدیر پزشکی منطقه ای اطفال در Bon Secours Pediatrics در ویرجینیا، گاز و رفلاکس مشکلات رایج در نوزادان هستند و به ندرت باعث نگرانی می شوند. گاز ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که نوزادان هوای اضافی را می بلعند و اغلب با سیستم گوارشی نابالغ آنها ترکیب می شود. علاوه بر این، اکثر شیرخواران درجاتی از بازگشت نارسایی دارند، 1 و اگر کودک شما به خوبی رشد کند، معمولاً مشکلی نیست.

گفته می شود، اگر کودک شما بعد از هر وعده غذایی دچار ناراحتی طولانی مدت و قوس کمر شد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. آنها ممکن است بخواهند آلرژی غذایی و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) را رد کنند.

همانطور که نوزادان ماهیچه های خود را می سازند و به اطراف حرکت می کنند، ممکن است کمر خود را بیشتر قوس دهند، به خصوص زمانی که سعی می کنند از روی آن غلت بزنند . دکتر می‌پول می‌گوید: « زمان شکم ممکن است باعث ایجاد قوس کمر کاملاً مناسب شود». برای مثال، نوزادان 4 تا 6 ماهه ممکن است سر خود را به عقب پرتاب کنند و پشت خود را قوس دهند تا هر چهار اندام را حرکت دهند. او می‌گوید : «واقعاً بسیار دوست‌داشتنی است، اما می‌تواند به ساخت عضلات اصلی کمک کند که بعداً به نشستن و ایستادن کمک می‌کنند».

ابراز احساسات

هنگامی که نوزادان بیش از حد تحریک شده ، گرسنه، ناامید یا ناراحت هستند، ممکن است کمرشان قوس کند . آنها تنها راهی که می دانند، یعنی از طریق حرکات بدن، احساسات را ابراز می کنند. دکتر می‌پول می‌گوید: «کودکانی که بیش از حد خسته یا بیش از حد تحریک شده‌اند ممکن است برای مدت طولانی گریه کنند.

قولنج

کولیک زمانی است که نوزادان سالم بیش از سه ساعت در روز، حداقل سه روز در هفته و بیش از سه هفته به طور غیر قابل تسلی گریه می کنند. 3 نوزادان مبتلا به قولنج ممکن است پشت خود قوس داشته باشند. سایر علائم کولیک عبارتند از: سفت کردن دست ها و پاها، مشت کردن مشت، دفع گاز، گریه با صداهای بلند و بالا کشیدن پاها. قولنج معمولاً در حدود 3 تا 4 ماهگی از بین می رود. 4

نگرانی های عصبی یا تشنج

در حالی که قوس کمر معمولاً دلیلی برای زنگ خطر نیست، گاهی اوقات می تواند نشانه یک مشکل جدی تری باشد. به عنوان مثال، دکتر توهی می گوید، برای مثال، نوزادان مبتلا به نگرانی های عصبی (مانند فلج مغزی) ممکن است به دلیل افزایش تون عضلانی، کمرشان قوس پیدا کند. 5 فلج مغزی با علائم دیگری نیز همراه است، مانند عدم موفقیت در رسیدن به نقاط عطف رشد .

کمر قوس دار نیز می تواند در موارد نادر نشان دهنده تشنج باشد. دکتر می‌پول می‌گوید : «اگر والدین مشاهده کردند که کودکشان به سختی قوس نمی‌دهد ، یا اگر در اندام‌های کودکشان سفتی یا حرکات چشم غیرمعمول مشاهده کردند، ارزیابی تشنج بسیار مهم است .»

دولا چه می کند؟

چهارشنبه 02/7/26 , 5:17 ع • amin mirzakhani • نظر

دولا چه می کند؟

دولا یک حرفه ای آموزش دیده است که قبل، حین و بعد از زایمان به شما قدرت می دهد. نقش اصلی آنها کمک به شما برای دستیابی به رضایت‌بخش‌ترین تجربه زایمان ممکن با ارائه حمایت عاطفی، فیزیکی و اطلاعاتی است. 1

اگر قصد استخدام یک دولا را دارید، یا فقط می خواهید در مورد کارهایی که یک دولا انجام می دهد بیشتر بدانید، به خواندن ادامه دهید. در زیر همه چیزهایی را که باید در مورد دولا بدانید، از جمله اینکه چقدر هزینه دارند و چگونه ممکن است از داشتن آن سود ببرید، پیدا خواهید کرد.

غذای آماده کلیدی

دولا می تواند یک مکمل عالی برای تیم زایمان شما باشد، زیرا آنها می توانند در طول بارداری، زایمان و زایمان و فراتر از آن از شما حمایت کنند. مهم است که به یاد داشته باشید که دولا یک حرفه ای آموزش دیده پزشکی نیست و نیاز به مراقبت های پزشکی در هنگام تولد را جایگزین نمی کند.

دولا در مقابل ماما: تفاوت چیست؟

اگرچه اغلب می توان این دو را با هم اشتباه گرفت، اما یک دولا و ماما در واقع نقش های کاملاً متفاوتی در مورد زایمان و زایمان شما دارند.

به عنوان مثال، یک ماما پرستاری است که از نظر پزشکی در زمینه زایمان آموزش دیده است. آنها نه تنها روند زایمان شما را تحت نظر دارند و به زایمان شما کمک می کنند، بلکه می توانند به شما در تصمیم گیری در مورد استفاده از داروها نیز کمک کنند. از طرف دیگر، دولاها از نظر پزشکی حرفه ای آموزش دیده نیستند، اما می توانند حمایت عاطفی و فیزیکی را ارائه دهند.

کریستین مالون، CNM، MS، RNC-OB ، مامای تایید شده از هیئت مدیره، مدیر عامل شرکت می گوید: «یک ماما می تواند کارهای پزشکی مانند بررسی علائم حیاتی یا گشاد شدن دهانه رحم را انجام دهد و صلاحیت زایمان و انجام مراقبت های اضطراری در صورت نیاز را دارد. FemGevity Health و دولای سابق. «بسیاری از ماماها نیز [ممکن است] در زایمان سزارین به جراحان کمک کنند. یک دولا در درجه اول برای حمایت عاطفی از بیمار در حال کار است و هیچ مراقبت پزشکی یا کار پزشکی انجام نمی دهد.

تفاوت بین دولا و OB-GYN چیست؟

OB-GYN یک متخصص پزشکی است که هم متخصص زنان و زایمان است. آنها در دوران بارداری و زایمان از مردم و نوزادانشان مراقبت می کنند و همچنین در درمان بیماری های باروری تخصص دارند. دولا جایگزین نیاز به متخصصان پزشکی نمی شود و مراقبت های پزشکی ارائه نمی دهد.

لورن الیوت، MA، MHFA ، حامی سلامت روان مادران، و موسس و مدیر عامل Candlelit Care، یک کلینیک دیجیتالی که به دولاها آموزش می دهد، می گوید: «دولاس در کنار کادر پزشکی کار می کند تا از والدین آینده حمایت عاطفی و فیزیکی کند. تغییرات خلقی و اختلالات پس از زایمان علاوه بر این، doulas می‌تواند از هر طرح زایمانی پشتیبانی کند، چه زایمان [بدون دارویی] و چه شامل مداخلات پزشکی.

نحوه تنفس نوزادان در رحم واقعاً جذاب است

سه شنبه 02/7/25 , 5:35 ع • amin mirzakhani • نظر

یک تکنسین سونوگرافی زن در حالی که قرار ملاقات را انجام می دهد، گرز را به شکم بیماران باردار خود می گیرد.

سونوگرافی یک راه سرگرم کننده برای والدین برای ملاقات با فرزندان کوچک خود در حالی که آنها هنوز در داخل هستند. حتی در سونوگرافی سه ماهه اول بارداری ، والدین ممکن است متوجه دمیدن حباب های جنین و بالا و پایین رفتن قفسه سینه شوند. اما جنین در حال رشد فقط یک ژامبون کوچک بازیگوش نیست. آنها شروع به نفس کشیدن می کنند.

مگانا لیمایه، پزشک متخصص طب مادر و جنین و استادیار بالینی در بخش زنان و زایمان در NYU Langone Health می‌گوید: «کودکان در واقع تنفس را در رحم تمرین می‌کنند .

سخت است که بدانیم در داخل چه می گذرد، و قابل درک است که چرا والدین ممکن است بخواهند در مورد نحوه تنفس نوزادان در رحم بیشتر بدانند.

اریک برگ، MD ، استادیار زنان و زایمان و خدمات باروری در UTHealth هیوستون، می‌گوید: «حرکات تنفسی جنین نشانگر مهمی برای سلامت جنین است و جزء امتیاز مشخصات بیوفیزیکی است . "این سیستم امتیازدهی به متخصص زنان و زایمان اجازه می دهد تا به طور قابل اعتمادی وضعیت جنین را تعیین کند."

اما خود والدین چطور؟ آنها به تجهیزات سونوگرافی در خانه خود دسترسی ندارند. آیا تنفس جنین را احساس می کنید؟ پیگیری آن؟ چگونه می دانید که همه چیز خوب است؟ ردیابی رشد ریه بدون کمک یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن نیست. اما کارشناسان به اشتراک می گذارند که یک شاخص کلیدی وجود دارد که بارداری به خوبی پیش می رود، و این ایده عالی برای افراد است که با یادگیری بیشتر در مورد رشد ریه، خود را تقویت کنند.

کارشناسان مراحل رشد ریه و آنچه والدین می توانند و نمی توانند کنترل کنند را به اشتراک می گذارند.

رشد ریه در رحم

رشد ریه در رحم شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

رشد ریه از 4 هفته شروع می شود

بر اساس تحقیقات، رشد ریه با مرحله جنینی در 4 هفتگی شروع می شود ، قبل از اینکه بسیاری از مردم حتی از بارداری خود مطلع شوند. 1 در طول این مرحله، دو جوانه کوچک منشعب می شوند تا شروع به تشکیل ریه های راست و چپ کنند. چیزی که به نام پیش روده اولیه شناخته می شود، تقسیم می شود و به مری و نای تبدیل می شود.

سپس آنها شروع به بلع مایعات آمنیوتیک می کنند

مرحله بعدی که به عنوان مرحله شبه غندولار شناخته می شود، هفته های 5 تا 17 را در بر می گیرد .

در طول این مرحله، حدود 10 یا 11 هفته ، جنین شروع به بلع مایع آمنیوتیک می کند . این مایع برای شروع رشد ریه وارد ریه می شود. در نتیجه، والدین ممکن است متوجه بالا و پایین رفتن قفسه سینه جنین در حین سونوگرافی در حدود 12 هفته شوند . اما یک گرفتاری وجود دارد.

G. Thomas Ruiz، دکتر G. Thomas Ruiz ، سرپرست OB-GYN در مرکز پزشکی MemorialCare Orange Coast در کالیفرنیا می‌گوید: «این طوری تنفس نمی‌کند که ما درباره آن فکر می‌کنیم . جنین از طریق جفت اکسیژن دریافت می کند - اکسیژن از طریق جفت منتقل می شود و از طریق ورید ناف وارد گردش خون جنین می شود که در داخل بند ناف قرار دارد و از طریق ناف وارد جنین می شود. این مایع برای رشد و بلوغ ریه بسیار مهم است.

فاز بعدی حیاتی است

از آنجا، جنین وارد مرحله ای می شود که به عنوان مرحله کانالیکولار شناخته می شود. دکتر برگ می گوید: حیاتی ترین بخش رشد ریه جنین، فاز کانالیکولار است که بین هفته های 17 تا 26 بارداری است. در این مدت، سطح اصلی تنفسی ریه‌ها رشد می‌کند و اجازه اکسیژن رسانی پس از تولد را می‌دهد.

" عمدتاً به دلیل رشد ریه است

دکتر Limaye می گوید: "کودکان شروع به تولید سورفکتانت می کنند که به باز نگه داشتن آلوئول های ریه، کیسه های بادکنکی شکل در انتهای بافت ریه کمک می کند."

اما حتی با وجود این رشد، نوزادی که در هفته 24 به دنیا می‌آید نمی‌تواند به طور مستقل نفس بکشد. دکتر رویز توضیح می دهد: "قابلیت زنده ماندن جنین در 24 هفتگی است، اما ریه ها بالغ نیستند، بنابراین به دستگاه های تنفس مصنوعی برای کمک به نوزاد برای دریافت اکسیژن نیاز است."

رشد بیشتر ریه اتفاق می افتد

پس از 26 هفته، جنین به فاز ساکولار حرکت می کند، زمانی که کیسه های انتهایی رشد می کنند. باز هم، جنین شروع به تولید سورفکتانت می کند که به ریه اجازه می دهد تا باز شود، مایع آمنیوتیک را در حین زایمان تخلیه کند و از فروپاشی ریه جلوگیری کند.

39 هفته برای رشد ریه بهترین است

در ماه آخر بارداری، حدود 36 هفته، جنین وارد فاز آلوئولی می شود.

اگرچه ممکن است والدین به طور قابل درک مشتاق باشند که فرزند کوچک خود را در هفته 36 ملاقات کنند و جنین به حیات خود رسیده است، متخصصان به اشتراک می گذارند که در بارداری بدون عارضه، بهتر است به ترم کامل ( هفته 39 ) برسد.

دکتر دکتر می‌گوید: «احتمال اینکه نوزادی که در هفته‌های 37 یا 38 به دنیا می‌آید نیاز به تنفس کمکی داشته باشد، کم است، اما بیشتر از نوزادانی است که در هفته‌های 39 و 40 متولد می‌شوند، به همین دلیل است که ما سعی می‌کنیم تولد نوزادان در هفته‌های 39 یا 40 را در صورت ایمن بودن تبلیغ کنیم.» لیمایی می گوید. رشد و نمو بیشتری وجود دارد، بنابراین انتقال [به خارج از رحم] آسان تر است.

تنفس در حین زایمان، زایمان و پس از آن

این انتقال در طول زایمان آغاز می شود، زیرا جنین آماده می شود تا اولین نفس خود را به طور مستقل بکشد.

دکتر لیمای: "وقتی فردی در حال زایمان است، مانند یک سوئیچ در جنین تغییر می کند." ریه ها مایع کمتری تولید می کنند و شروع به جذب آن مایع برای انتقال به هوای تنفسی می کنند.

با این حال، جنین هنوز در طول زایمان به تنهایی نفس نمی‌کشد. تا زمانی که کوچولو از طریق بند ناف به جفت متصل است، از والدینی که به دنیا می آورند کمک تنفس دریافت می کنند.

دکتر رویز توضیح می‌دهد : «زمانی که نوزاد به دنیا می‌آید، چه از طریق واژینال یا با سزارین ، باعث تغییر فوری در گردش خون جنین می‌شود. در رحم، اکثر جریان خون از طریق مجاری درون قلب جنین، ریه ها را دور می زند. بلافاصله پس از زایمان، آن مجاری و کیسه ها شروع به بسته شدن می کنند و جریان خون طبیعی برقرار می شود - خون وارد بطن راست می شود و سپس به ریه ها می رود. ریه ها منبسط می شوند.»

اولین نفس - و گریه های بلندی که به والدین جدید کمک می کند نفس راحتی بکشند - در چند ثانیه پس از زایمان می آید. دکتر Limaye می‌گوید: «بسیار باورنکردنی است که چگونه نوزادان می‌توانند از ریه‌های پر از مایع به گریه کردن و نفس کشیدن خود به تنهایی تبدیل شوند.

اما در واقع ریه ها حتی پس از تولد یک نوزاد ترم به طور کامل رشد نمی کنند. طبق تحقیقات، نوزادان در هنگام تولد حدود 24 میلیون آلوئول در ریه های خود دارند که این تعداد تا سن 8 سالگی به حدود 280 میلیون می رسد

چرا مدیتیشن در دوران بارداری اهمیت دارد؟

دوشنبه 02/7/24 , 5:31 ع • amin mirzakhani • نظر

چرا مدیتیشن در دوران بارداری اهمیت دارد؟

لیست کارهایی که باید در بارداری انجام دهید می تواند به اندازه خود بارداری بی پایان باشد! اما حتی اگر تقویم شما مملو از کلاس های آمادگی کودک و تزئینات مهد کودک باشد ، باز هم ایده خوبی است که برای کمی مراقبه بارداری وقت بگذارید. در واقع، هر چه بیشتر احساس غرق شدن کنید، ممکن است از مدیتیشن در دوران بارداری سود بیشتری ببرید!

به لطف اسکن‌های مغزی، می‌دانیم که مدیتیشن منظم می‌تواند ساختار مغز افراد را تغییر دهد و نه تنها ارتباطات عصبی بیشتری ایجاد کند، بلکه ارتباطات قوی‌تری را در مناطقی از مغز ایجاد کند که حواس شما، توانایی تفکر و تمرکز و توانایی شما را برای پردازش احساسات این بدان معناست که مغز مدیتیشن‌کننده‌های معمولی برای هضم و رمزگشایی احساسات منفی مجهزتر است، کمتر احتمال دارد که از دست دادن عملکرد مرتبط با افزایش سن را تجربه کنند و در کل سالم‌تر هستند.

همه اینها برای والدین انتظار چه معنایی دارد؟ به خواندن ادامه دهید تا علم را بیاموزید که چگونه مدیتیشن بارداری ممکن است برای شما و کودکتان مفید باشد!

مدیتیشن بارداری ممکن است خواب را بهبود بخشد.

طبق گزارشی که در سال 2022 در مجله سلامت دیجیتال منتشر شد، برنامه‌های مدیتیشن محبوب‌ترین دسته برنامه‌های سلامتی در آمریکا هستند و محبوب‌ترین دلیلی که مردم در دوران بارداری این نوع برنامه‌ها را دانلود می‌کنند، خواب است . این خیلی تعجب آور نیست، با توجه به اینکه تا 76? از افراد در طول بارداری اختلال خواب را تجربه می کنند، که این تعداد پس از 8 ماه بارداری به نزدیک به 84? می رسد . خبر خوب؟ به نظر می رسد که همه آن دانلودها ممکن است کار کنند. بنیاد خواب اشاره می کند که مدیتیشن ذهن آگاهی ممکن است کیفیت خواب را در سطحی مشابه ورزش یا درمان شناختی رفتاری بهبود بخشد. یافته‌های Digital Health در بالا همچنین اشاره می‌کنند که کاربران باردار می‌گویند که این برنامه برای بهبود خواب و به دنبال آن اضطراب و استرس بسیار مفید بوده است. (درباره نحوه به دست آوردن خواب مورد نیاز در دوران بارداری بیشتر بدانید .)

مدیتیشن بارداری می تواند به رفع ترس از زایمان کمک کند.

ترس از درد همراه با زایمان و زایمان طبیعی است. بالاخره ناشناخته ترسناک است! اما راه هایی وجود دارد که به کاهش ترس از زایمان کمک می کند. تحقیقات در مجله BMC Pregnancy and Childbirth نشان داد که وقتی مادرانی که برای اولین بار در کلاس زایمان مبتنی بر ذهن آگاهی آخر هفته با شریک زندگی خود شرکت می کردند، بهتر می توانستند با ترس از زایمان و زایمان کنار بیایند. تصور می‌شود که تمرکز حواس می‌تواند در حفظ حضور والدین و پاسخ‌دهی والدین در حین زایمان مؤثر باشد، که می‌تواند به کاهش درد جسمی و روحی آنها کمک کند. تحقیقات دیگر نشان داده است که فرونشاندن ترس از زایمان حتی ممکن است زایمان را کوتاه کند. یک مطالعه نروژی خاطرنشان کرد که زایمان افرادی که برای اولین بار از زایمان می ترسند، به طور متوسط ??47 دقیقه بیشتر از کسانی است که نمی ترسند. ( در مورد چگونگی آمادگی ذهنی و جسمی برای تولد بیشتر بدانید .)

مدیتیشن بارداری ممکن است اعتماد به نفس بدن را بهبود بخشد.

برای ایجاد، حمل، تولد و تغذیه نوزادان، بدن انسان باید تغییرات بزرگی را پشت سر بگذارد که گاهی اوقات مردم را وادار می کند که بدن شگفت انگیز خود را منفی ببینند. و داشتن تصویر بدنی نه چندان عالی با کیفیت زندگی ضعیف تر و رفتارهای سلامتی مثبت کمتری مانند فعالیت بدنی همراه است. خبر خوب؟ یک مطالعه آزمایشی در سال 2022 نشان داد که زنانی که سه هفته کلاس مدیتیشن ذهن‌آگاه با تمرکز بر شفقت به خود داشتند، نارضایتی و شرم پایین‌تنه و قدردانی و شفقت بیشتر از بدن را گزارش کردند. برای کمک بیشتر به بازیابی سلامت روان پس از زایمان، جعبه ابزار سلامت روانی شادترین نوزاد ما را که مملو از منابع و تمرین‌هایی است که برای تقویت اعتماد به نفس و رفاه شما طراحی شده است، بررسی کنید.

مدیتیشن بارداری ممکن است به افسردگی کمک کند.

بیش از 20 درصد از والدین متولد شده در آمریکا افسردگی را در دوران بارداری یا پس از زایمان تجربه می کنند. در حالی که این عدد ترسناک است، مهم است که به یاد داشته باشید که راهبردهایی نه تنها برای درمان افسردگی دوران بارداری و پس از زایمان، بلکه برای کمک به رفع آن نیز وجود دارد. برخی از گزینه ها عبارتند از گفتگو درمانی، گروه های حمایتی، داروهای ضد افسردگی...و/یا مدیتیشن. در واقع، زنان باردار مبتلا به علائم افسردگی که یک جلسه تمرین مدیتیشن ذهن‌آگاهی تحت هدایت متخصصان (تقریباً) 1 ساعته (تقریبا) دو بار در هفته به مدت چهار هفته انجام می‌دهند، «پیشگیری، بهبودی و کاهش افسردگی در دوران بارداری» را بهبود می‌بخشند. فراتحلیل در مرزها در روانشناسی . تصور می‌شود که مدیتیشن تا حدی با کاهش سطح کورتیزول (هورمون اصلی استرس)، بهبود تنظیم رفتاری، و افزایش عملکرد در اینسولا، که بخشی از مغز مرتبط با احساسات است، عمل می‌کند.

مدیتیشن بارداری می تواند احساسات مثبت را تقویت کند.

در حالی که احساسات خوب زیادی در دوران بارداری وجود دارد، ممکن است استرس، نگرانی و اضطراب زیادی نیز وجود داشته باشد. برای کمک به غلبه بر موارد مثبت، ممکن است ایده خوبی باشد که مدیتیشن قبل از تولد را انجام دهید. یک مطالعه کوچک در مجله مطالعات کودک و خانواده نشان داد که مادران سه ماهه سوم بارداری که در یک برنامه مراقبه ذهن آگاهی 9 هفته ای با شرکای خود شرکت کردند (و همچنین به طور منظم در خانه تمرین می کردند) احساسات مثبت قوی تری را تجربه کردند . (مانند قدردانی، لذت و امید) بعد از برنامه. این احساسات خوب پس از آمدن کودک نیز ادامه یافت، و والدین جدید متوجه شدند که مدیتیشن مداوم کیفیت رابطه آنها را با نوزاد و شریک زندگی خود تقویت می کند. محققان هنگ کنگی آنقدر تحت تاثیر این نتایج حس خوب قرار گرفتند که پیشنهاد کردند مدیتیشن در مراقبت های دوران بارداری «در آینده یک ضرورت خواهد بود».

مدیتیشن بارداری ممکن است روی کودک نیز تاثیر بگذارد!

شما در مورد " غذا خوردن برای دو نفر " شنیده اید ، اما در مورد "مدیتیشن برای دو نفر" چطور؟ طبق گزارشی که در سال 2022 در مجله Psychosomatic Medicine منتشر شد، مشخص شد که نوزادانی که مادرانشان در هشت هفته تمرین مبتنی بر تمرکز حواس در دوران بارداری شرکت کردند، در 6 ماهگی پاسخ های استرس سالم تری داشتند . در مقایسه با گروه کنترل، فرزندان مراقبه‌کننده‌ها رفتارهای خودآرام‌بخش‌تری از خود نشان دادند و پس از یک تعامل استرس‌زا، قلب‌هایشان سریع‌تر به حالت عادی بازگشت. بهترین قسمت؟ توانایی "بازگشت" از استرس در اوایل زندگی با نتایج بهتر سلامتی در آینده مرتبط است.

نحوه مدیتیشن در دوران بارداری

دکتر هاروی کارپ یکی از طرفداران بزرگ مدیتیشن ذهنی برای افراد باردار، والدین، کودکان نوپا ... هر کسی است! برای فرو بردن انگشت پا در مدیتیشن، دکتر کارپ پیشنهاد می کند این کار را انجام دهید:

ماهیچه های صورت خود را کاملا شل کنید.
نفس خود را کند کنید.

انجام این دو مرحله کلیدی به اندازه کافی ساده به نظر می رسد، اما برای تسلط بر هنر سکون متمرکز نیاز به تمرین دارد! ابتدا تمام تنش عضلات صورتتان را رها کنید، مثل اینکه صورتتان یک پارچه خیس است! سپس، در یک مکان راحت با شانه‌های آرام بنشینید، دست‌ها روی بغل قرار بگیرید، و به آرامی از طریق بینی نفس بکشید (بی‌صدا تا 5 بشمارید) سپس به آرامی از بینی خود بازدم کنید (برای 5 شمارش بی‌صدا دیگر). هنگامی که هوا به داخل و خارج جریان می یابد، کمی صدای مه آلود ایجاد کنید. (این به تجسم مکانی امن و دنج در حین انجام این تمرینات تنفسی مدیتیشن کمک می کند.) در حین نفس کشیدن، اجازه دهید یک دست به آرامی بالا بیاید و هنگامی که نفس خود را بیرون می دهید، اجازه دهید به آرامی پایین بیاید و تا زمانی که کاملاً احساس آرامش کنید ادامه دهید. دکتر کارپ این را تنفس جادویی می نامد و این یک ابزار آرامش بخش فوق العاده برای کل خانواده است!

→قبل